Łojotokowe zapalenie skóry

Łojotokowe zapalenie skóry, to przewlekła, nawracająca choroba dotykająca co dziesiątego pacjent. Łojotokowe zapalenie skóry obejmuje najczęściej skórę twarzy, klatki piersiowej, owłosionej skóry głowy, niekiedy również pach i pachwin. Łojotokowe zapalenie skóry, charakteryzuje się rumieniowo-złuszczającymi zmianami będącymi wynikiem nadmiernej aktywności gruczołów łojowych oraz współistniejącym zakażeniem grzybem drożdżopodobnym.

Łojotokowe zapalenie skóry, występuje najczęściej u osób zdrowych, badania pokazują jednak, że osoby o obniżonej odporności są bardziej narażone na zakażenie. Choroba ma charakterystyczne dwa szczyty: pierwszy występuje między 2-12 msc. życia, kolejny w okresie dojrzewania. Wiele przypadków zachorowań zauważa się również w grupie tzw. młodych dorosłych, nieco częściej zakażenie łojotokowym zapaleniem skóry obserwuje się u mężczyzn.

Łojotokowe zapalenie skóry-przyczyny:

Mimo licznych badań, nadal nie jesteśmy w stanie jasno określić przyczyny zachorowań na ŁZS. Przyjmuje się, że powstanie choroby jest następstwem kilku zachodzących po sobie zmiennych. W niektórych miejscach na ciele dochodzi do nadprodukcji łoju z gruczołów łojowych- w połączeniu z osłabieniem układu odpornościowego prowadzi to do namnażania na powierzchni skóry grzybów-drożdżaków „Malassezia”.

Występowanie grzybów tego typu na skórze jest zupełnie normalne, jednak, gdy ich ilość szybko rośnie dochodzi do produkcji lipazy- która powoduje stan zapalny.

Łojotokowe zapalenie skóry, może występować u osób z osłabioną odpornością, u osób z wirusem AIDS, u chorych na nowotwór złośliwy, nie ma ono jednak związku ze stanami alergicznymi organizmu.

ŁZS nie jest chorobą dziedziczną, jednak badania pokazały, że dziedziczna jest skłonność do zachorowań (czynniki występowania choroby są zależne od genów).

Łojotokowe zapalenie skóry- objawy:

Należy poddać diagnostyce zmiany takie jak:

-zaczerwienienie,

-łuszczenie się skóry,

-tłuste, błyszczące, żółte strupy na ciele,

-swędzenie,

-wypadanie włosów/łysienie,

-wycieki ropne w miejscach objętych zapaleniem.

ŁZS, jest chorobą, która przypominać może atopowe zapalenie skóry, egzemę oraz reakcje alergiczne, dlatego w celu diagnozy należy udać się do specjalisty.

Łojotokowe zapalenie skóry- obszary ciała:

Łojotokowe zapalenie skóry obejmuje najczęściej obszary takie jak:

-owłosiona skóra głowy,

-powieki, okolice oczu, centralna część twarzy,

-okolice uszu (małżowina, przewód uszny),

-pachy,

-okolice intymne,

-klatka piersiowa,

-fałdy skórne w okolicy brzucha,

-zgięcia stawowe,

Łojotokowe zapalnie skóry u niemowląt:

Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt, występuje w formie „ciemieniuchy” i występuje najczęściej do 3 msc. życia.

Ciemieniucha występuje u najmłodszych najczęściej latem, gdy wydzielanie łoju zwiększa się. Często objawy ustępują samoistnie i nie nawracają w późniejszych latach, niekiedy jednak zmiany wymagają konsultacji ze specjalistą lub wdrożenie preparatów dla niemowląt o odpowiednim działaniu.

Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt pojawia się najczęściej w górnej części głowy, niekiedy na czole, w okolicy nosa i oczu oraz w okolicach pieluszki. Zmiany nie są dla maluszka bolesne ani uciążliwe. Zmiany mają formę zrogowaciałego naskórka przypominającego tłusty łupież.

Łojotokowe zapalnie skóry-diagnostyka:

Nawracające objawy mogą świadczyć o ŁZS, nie należy ich lekceważyć, gdyż nieleczone stany zapalne mogą się rozprzestrzeniać oraz tworzyć nieodwracalne rany na skórze.

Objawy należy skonsultować ze specjalistą- dermatologiem, który na podstawie badania skóry postawi odpowiednią diagnozę i wprowadzi odpowiedni plan leczenia.

Łojotokowe zapalnie skóry-leczenie:

ŁZS, jest chorobą, nawracającą, mimo niwelowania objawów, nie da się jej całkowicie wyleczyć. Terapia w leczeniu ŁZS mają za zadanie zniwelowanie uporczywych objawów i poprawę wyglądu skóry. Leczenie może opierać się na doustnych środach farmakologicznych przeciwzapalnych i przeciwgrzybiczych (sterydach), które przywracają odpowiednią pracę organizmu. Stosowane są również metody leczenia miejscowego (kremy, maści) których zadaniem jest łagodzenie zmian i ochrona miejsc dotkniętych chorobą.

Zmiany w okolicach owłosionej skóry głowy smarować można preparatami zawierającymi składniki takie jak:

• pirytonian cynku,

• dziegcie,

• ichtiol,

• siarkę.

Przed rozpoczęciem stosowania jakiegokolwiek leku, należy skonsultować się z lekarzem, gdyż choroba może przebiegać różnie u poszczególnych pacjentów.

Łojotokowe zapalenie skóry- jak zapobiegać?

Nawroty ŁZS występują najczęściej w okresie zimowym. Wynika to zarówno z braku witaminy D, która wspomaga układ odpornościowy, jak również ze zmiany temperatury. W okresie zimowych organizm wydziela więcej łoju, szczególnie noszenie okryć głowy z niewłaściwych materiałów ma na to wpływ. Nawroty zauważalne są szczególnie w trakcie mroźnej, suchej pogody.

Zapobieganie nawrotom choroby opierać powinno się przede wszystkim na noszeniu odpowiedniej, jakościowej, nie obcisłej odzieży, która nie będzie aktywowała nadmiernego wydzielania łoju. Należy dbać o odpowiednia higienę, używać dermokosmetyków o delikatnym działaniu, tak aby nie podrażnić uszkodzonej warstwy skóry.

Zabiegi stasowane w leczeniu łojotokowego zapalnie skóry:

Zabiegi stosowane w leczeniu łojotokowego zapalenia skóry to m.in.

• Terapia fotodynamiczna, która wykorzystuje światło laserowe w celu niszczenia zwiększonej ilości gruczołów łojowych.

• Terapia laserowa, która jest stosowana w celu zniszczenia gruczołów łojowych.

• Mezoetrapia mikroigłowa

• Peelingi chemiczne

• Zabiegi z użyciem ultradźwięków