Liszajec zakaźny
Liszajec zakaźny to choroba bakteryjna skóry wywołana przez gronkowce i/lub paciorkowce. Schorzenie to często dotyka dzieci i cechuje się dużą zaraźliwością, dlatego chory w czasie choroby powinien unikać skupisk ludzi.
Liszajec zakaźny to choroba skóry, która może być następstwem nieleczonego liszaja pierwotnego, ospy wietrznej, opryszki, atopowego zapalenia skóry i innych chorób wirusowych i/lub bakteryjnych.
Przyczyny powstawania - liszajec zakaźny
Liszajec zakaźny jest chorobą często występującą, szczególnie u młodszych pacjentów. Przyczyn jego powstawania może być wiele, począwszy od uwarunkowań genetycznych po reakcję układu immunologicznego.
Liszajec zakaźny może być autoimmunologiczną odpowiedzią organizmu, jego powstawanie może wynikać z nieprawidłowej reakcji układu immunologicznego, w której własne komórki są atakowane przez układ odpornościowy. Jednak dokładne przyczyny tej reakcji nie są jeszcze w pełni poznane.
Również czynniki genetyczne mogą odgrywać rolę w podatności na zarażenie liszajcem zakaźnym. Osoby mające bliskich krewnych z tą chorobą mogą być bardziej narażone na jej rozwinięcie.
Niektóre substancje chemiczne mogą działać jako czynniki wyzwalające liszajec zakaźny. Są to między innymi antybiotyki, niektóre leki przeciwbólowe, antyretrowirusowe, inhibitory ACE stosowane w leczeniu nadciśnienia, leki przeciwnowotworowe i substancje wykorzystywane w chemioterapii.
Wirusowe infekcje, takie jak wirus Epsteina-Barr, wirus opryszczki pospolitej (HSV) lub wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), mogą być powiązane z występowaniem liszajca zakaźnego.
Niektórzy badacze sugerują, że stres może mieć wpływ na rozwój liszajca zakaźnego. Chociaż związek ten nie jest do końca poznany, niektóre osoby zgłaszają pojawienie się objawów liszajca po okresach dużej psychicznej lub emocjonalnej presji.
Objawy-liszajec zakaźny
Liszajec zakaźny występować może w dwóch postaciach: pęcherzykowej i bezpęcherzykowej.
W postaci pęcherzykowej, która występuje rzadziej na skórze pojawiają się pęcherzyki wypełnione płynem, które po 1-2 dniach pękają tworząc niewielką rankę, wokół której skóra zaczyna się łuszczyć. Po czasie, w miejscu pęcherzyka pojawia się strupek, zazwyczaj nie pozostawiający śladów/ blizn.
W postaci częściej spotkanej- bezpęcherzykowej na skórze pojawiają się skupione w jednym miejscu, niewielkie grudki lub plamki. Po czasie zamieniają się one w pęcherzyki wypełnione płynem, które po pęknięciu tworzą miodowo-żółty strupek. Pojawić może się również uczucie swędzenia, a co za tym idzie odruch drapania- rozdrapywanie pęcherzyków powoduje ich rozprzestrzenianie się po skórze.
Niekiedy zdarza się, że chorobie towarzyszy osłabienie i gorączka.
Diagnoza - liszajec zakaźny
Pierwsze objawy choroby należy niezwłocznie skonsultować z dermatologiem, który wprowadzi odpowiednie leczenie, hamując tym samym rozprzestrzenianie się choroby.
Diagnoza stawiana jest na podstawie obrazu klinicznego, zdarza się jednak, że dla potwierdzenia zalecone mogą zostać dodatkowe testy takie jak: posiew mikrobiologiczny, morfologia czy badania ogólne moczu.
U pacjentów zmagających się z nawracającym liszajcem zakaźny zaleca się również wykonanie wymazu z nosogardła.
Liszajec zakaźny u osób dorosłych
Liszajec zakaźny to choroba dotykająca głównie dzieci, jednak zdarza się, że występuje on również u osób dorosłych. Przenoszony on jest zarówno przez kontakt bezpośredni jak i poprzez przedmioty osobiste (ręcznik, przybory toaletowe). Otarcia naskórka, rozerwanie skóry czy osłabiona odporność organizmu może przyczynić się do powstania choroby.
Leczenie - Liszajec zakaźny
Leczenie liszaja zakaźnego ma na celu zminimalizowanie objawów, zahamowanie rozprzestrzeniania się choroby oraz uniknięcie powikłań.
Zastosowane mogą zostać antybiotyki w formie kremu, żelu, emulsji lub pudru łagodzące objawy;
Antybiotyki doustne, dożylne lub podawane domięśniowo stosuje się w przypadkach, kiedy organizm jest osłabiony-mają one działanie ogólne.
Higiena i pielęgnacja skóry to kluczowe w leczeniu działanie, które pacjent podjąć musi w domu:
mycie i oczyszczanie skóry preparatami odkażającymi,
osuszanie skóry jednorazowymi ręcznikami,
usuwanie strupów wilgotnymi okładami,
zakrywanie zmian otwartych, sączących nieprzywierającym opatrunkiem,
dbanie o ogólną higienę osobistą,
częsta zmiana odzieży,
dokładne mycie dłoni oraz skóry, na którą podawany jest lek;
używanie jednorazowych rękawiczek do aplikacji leku,
stosowanie własnych przyborów toaletowych,
Jak długo chory zaraża?
Jeżeli w początkowej fazie podjęte zostało leczenie, po 48h od jego rozpoczęcia zakaźność choroby spada. Jeśli chory nie poddał się leczeniu, istnieje ryzyko zarażania do momentu, aż wszystkie zmiany na skórze nie ulegną wygojeniu.
Jak zapobiegać powstawaniu choroby?
Aby uniknąć zakażania, należy przede wszystkim stosować się do poniższych zaleceń:
Unikanie bezpośredniego kontaktu z zakażonymi osobami oraz przedmiotami, które mogą przenosić infekcję.
Często mycie rąk wodą z mydłem lub używanie środków dezynfekujących do rąk, zwłaszcza po kontakcie z potencjalnie zakaźnymi powierzchniami.
Unikanie dotykania twarzy, szczególnie oczu, nosa i ust, aby ograniczyć możliwość wprowadzenia wirusa do organizmu.
Zachowanie odpowiedniej higieny osobistej, np. korzystając z osobistych ręczników i innych akcesoriów do higieny.
Unikanie pobytu w miejscach o dużym zagęszczeniu ludzi, zwłaszcza w przypadku chorowania na liszajca zakaźnego.
Przestrzeganie zasad higieny w przypadku kontaktu z osobami, które mają objawy liszajca zakaźnego, takie jak unikanie wspólnej zastawy stołowej, sztućców czy ręczników.
W celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się infekcji, należy również stosować odpowiednie procedury higieny w zamkniętych miejscach o dużym zagęszczeniu ludzi, takich jak szkoły, przedszkola czy zakłady opieki zdrowotnej.
