Wyszukiwanie

Rumień na twarzy to jeden z kluczowych objawów skóry naczyniowej, podobnie jak nadwrażliwość charakteryzuje się różnym stopniem nasilenia i czasem trwania. Rumień to głównie silne zaczerwienienie w okolicach twarzy (najczęściej policzki i nos), ale również okolice szyi czy dekoltu. Zmiany poza silnym różowym bądź czerwonym zabarwieniem mogą również przyczyniać się do uczucia dyskomfortu, kłucia, pieczenia i ściągnięcia skóry. Czym jest rumień? Rumień towarzyszy głównie osobom borykającym się ze skórą naczyniową, występować może on niezależnie od płci, najczęściej u pacjentów z I oraz II fototypem skóry, nieco częściej jednak obserwowany jest on u kobiet. Skóra z objawami rumienia, bywa często skórą wrażliwą, silniej narażoną na uszkodzenia i przesuszenia. Zmiany rumieniowe nie mają określonego czasu trwania, początkowo mogą być one przemijające, jednak z czasem (rumień/flushing) może utrwalać się. Zmiany wywołane przez rozszerzanie się naczyń krwionośnych zauważalne są najczęściej na twarzy (okolice nosa i policzków), jak również na szyi i górnej partii klatki piersiowej. Niestety, w niektórych przypadkach wzmożona reaktywność naczyniowa, prowadzić może do trądziku różowatego. Skóra naczyniowa występować może również u osób borykających się z łojotokowym zapaleniem skóry lub innymi typami zapaleń skóry. Rumień, gdzie występuje? Rozbudowany układ naczyniowy skóry twarzy, składa się z ogromnej ilości naczyń w przeliczeniu na jednostkę objętościową skóry. Pojemność łożyska naczyniowego w obszarze twarzy, jest więc znacznie większa niż w pozostałych obszarach ciała. Również silnie unerwienie naczyń skórnych oraz płytkie umiejscowienie splotu naczyniowego podbrodawkowego wpływa na większą skłonność skóry twarzy do występowania rumienia. Rumień występuje najczęściej w obszarach rumieniowych ciała (blush area, flushing region), do których zaliczane są okolice twarzy, szyi i dekoltu. Zmiany początkowo mogą być nietrwałe, przemijające, jednak z czasem ich trwałość może zwiększać się- dodatkowo pojawić mogą się rozszerzone naczynka krwionośne oraz prześwitujące przez naskórek naczynka splotu brodawkowatego – teleangiektazjami. Przyczyny powstawania rumienia: Czynników odpowiadających za powstawanie rumienia może być wiele. Do najczęstszych zaliczamy: 1. Czynniki fizyczne: Nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV Nadmierne nagrzewanie (sauna, solarium, gorące kąpiele, wysoka temperatura powietrza) Ekspozycja na bardzo niskie temperatury (mróz, silny/zimny wiatr) Stała zmiana temperatur 2. Przyjmowane leki Leki rozszerzające naczynia krwionośne: nitrogliceryna, kwas nikotynowy, statyny, glikokortykosteroidy, inhibitory acetylocholiny Witamina PP Leki stosowane miejscowo: retinoidy, glikokortykosteroidy 3. Składniki zawarte z produktach spożywczych Sery i inne produkty mleczne Produkty zawierające tyraminę i histaminę w składzie (sery pleśniowe, tuńczyk, makrela, łosoś), Produkty zawierające glutaminian sodu, azotynę i siarczany Ostre przyprawy takie jak: chili, pieprz, ostre sosy, produkty z kapsaicyną Owoce: cytrusy, śliwki, banany, figi Rośliny strączkowe: fasola, groch, bób Herbata, kawa Alkohol 4. Czynniki chemiczne Produkty na bazie alkoholu Aceton Środki zapachowe Produkty zawierające mentol Środki złuszczające i ściągające Czynnikami mogącymi wpływać na powstawanie rumienia mogą być również: 5. Inne Trądzik różowaty Palenie papierosów Zaburzenia jelitowo-żołądkowe ((hipochlorhydria, zakażenie Helicobacter pylori, silny stres emocjonalny) Zaburzenie procesów metabolicznych Stany chorobowe z towarzyszącą gorączką Zaburzenia hormonalne (ciąża, menopauza) Przyjmowanie antykoncepcji hormonalnej Ogólne choroby organizmu: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca Stany alergiczne Częsty kontakt z wodą chlorowaną i twardą Przebyte operacje usunięcia jajników lub jąder Rumień-rodzaje: Rumień na twarzy w zależności od swojego umiejscowienia i przyczyny występowania może różnić się. Wyróżniamy kilka rodzajów rumienia: rumień różowaty — poza zaczerwienieniem, pojawiają się również grudki i krostki. W cięższych przypadkach rumień różowaty może powodować zmiany przerostowe nosa. rumień wielopostaciowy, rumień łojotokowy, rumień posterydowy, rumień kontaktowy, rumień w kształcie motyla, rumień zakaźny, inne rodzaje — w zależności od przyczyny, zmiany mogą różnić się od siebie, szczególnie w przypadkach, gdy przyczyną rumienia są choroby ogólne organizmu. Rumień na twarzy-diagnostyka: Rumień, szczególnie stale utrzymujący się należy skonsultować z lekarzem dermatologiem . Zmiany te skonsultować można również z lekarzem alergologiem, lekarzem zajmującym się medycyną estetyczną lub kosmetologiem .  Diagnostyka zmian rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu z pacjentem, który ma za zadanie określić możliwe przyczyny problemu. Pacjent poproszony może zostać m.in. o udzielenie odpowiedzi na temat stylu życia, diety oaz przyjmowanych leków. Podczas diagnozy, zmiany szczegółowo oglądane są za pomocą dermatoskopu. W przypadku nietypowych zmian, zalecona może zostać szersza diagnostyka, która pozwoli nie tylko na określenie typu zmiany, ale również przyczyny jej występowania. Rumień na twarzy-leczenie: W zależności od przyczyn, leczenie rumienia może być różne. Jeżeli za powstawanie rumienia odpowiadają choroby ogólnoustrojowe organizmu to w pierwszej kolejności należy rozpocząć diagnostykę oraz leczenie chorób pierwotnych.  Jeśli jednak rumień stanowi jedynie problem estetyczny to wdrożone może zostać leczenie dermatologiczne (maści oraz kremy zmniejszające widoczność naczyń krwionośnych). Najskuteczniejszą metodą w przeciwdziałaniu rumieniowi są jednak zabiegi laserowe , pozwalające zamknąć rozszerzone naczynia krwionośne. Rumień na twarzy-domowe metody postępowania: Leczenie rumienia domowymi sposobami zazwyczaj nie przynosi widocznych efektów. Stosowanie ziołowych okładów (zielona herbata, miłorząb japoński) w miejscu zaczerwienienia, może jedynie złagodzić świąd i przyczynić się złagodzenia koloru skóry. Warto natomiast pamiętać, że w przypadku rumienia konieczna jest stała odbudowa bariery hydrolipidowej. Do substancji oraz składników aktywnych stosowanych w pielęgnacji skóry naczyniowej można zaliczyć: witaminy (C, K, B3), siarczan dekstranu, retinaldehyd, alantoinę, rutynę, escynę, D-pantenol (prowitaminę B5), flawonoidy oraz antocyjany, kwasy PHA, takie jak kwas laktobionowy i glukonolakton, wyciągi roślinne (m.in. z ruty zwyczajnej, kasztanowca, zielonej herbaty, arniki górskiej oraz miłorzębu japońskiego), oleje (np. z migdałów słodkich, rumianku rzymskiego, melisy, szałwii, róży, cyprysu oraz sandałowca), a także składniki, które wzmacniają płaszcz hydrolipidowy skóry, takie jak ceramidy. Warto jednak pamiętać, że składniki kosmetyków przeznaczonych do pielęgnacji skóry naczyniowej działają głównie profilaktycznie i wspomagająco w redukcji nadreaktywności skóry. Przeciwdziałanie: Aby zminimalizować powstawanie zmian, należy pamiętać o odpowiedniej ochronie przeciwsłonecznej . Osoby borykające się ze skórą naczyniową/ wrażliwą powinny również systematycznie stosować kremy i maści odbudowujące.  Unikanie drażniących i mocno złuszczających produktów, również może pomóc w zapobieganiu powstawania zmian. Nie zaleca się stosowania peelingów mechanicznych i zabiegów na bazie silnych kwasów. Jeżeli czynnikiem wywołującym rumień są wyżej wymienione produkty spożywcze, to należy wyeliminować lub przynajmniej zminimalizować ich występowanie w codziennej diecie.  Rumień -zabiegi: Zabiegi kosmetologiczne, które mogą pomóc w zwalczaniu rumienia to m.in : 1. Leczenie laserowe: Laseroterapia stosuje skoncentrowane światło, które dociera do naczyń krwionośnych w skórze. Dzięki temu, energia świetlna jest absorbowana przez hemoglobinę, co prowadzi do zamknięcia naczynek i redukcji widoczności rumienia. Zabieg zazwyczaj trwa od 15 do 30 minut, w zależności od obszaru ciała. Po nałożeniu żelu chłodzącego, pacjent otrzymuje okulary ochronne, a następnie określony obszar skóry poddawany jest działaniu lasera. Po zabiegu skóra może być trochę zaczerwieniona lub piekąca, co ustępuje w ciągu kilku godzin. 2. Zabiegi z użyciem ultradźwięków: Ultradźwięki poprawiają mikrokrążenie i wspomagają procesy regeneracyjne w skórze. Poprzez wprowadzenie substancji aktywnych (np. ekstrakty roślinne lub witaminy), ultradźwięki mogą pomóc w redukcji stanu zapalnego oraz wzmocnieniu ścianek naczyń krwionośnych. Zabieg polega na przemieszczaniu po skórze urządzenia emitującego ultradźwięki. Cały proces jest bezbolesny i trwa zazwyczaj 30-60 minut. Po zabiegu skóra może być delikatnie zaczerwieniona, ale nie wymaga czasu na regenerację. 3. Zabiegi chemiczne (peelingi chemiczne): Peelingi chemiczne pomagają złuszczyć martwy naskórek, co stymuluje regenerację skóry oraz poprawia jej wygląd. Substancje czynne takie jak kwasy (np. kwas salicylowy lub migdałowy) mogą pomóc w redukcji stanu zapalnego i wzmocnieniu naczyń. Po oczyszczeniu skóry nakłada się na nią kwas, który pozostawia się na określony czas w zależności od rodzaju peelingu. Po zabiegu skóra może być podrażniona i zaczerwieniona, co zwykle ustępuje po kilku dniach. Wskazane jest stosowanie odpowiednich preparatów nawilżających oraz unikanie słońca przez kilka dni po zabiegu.  Często zadawane pytania: Gdzie najczęściej występuje rumień? Rumień pojawia się najczęściej na twarzy, w okolicach policzków oraz nosa. Zdarza się, że zmiany pojawiają się również na szyi oraz dekolcie. Czy rumień jest dziedziczny? Rumień może być zmianą genetyczną. Częściej jednak dziedziczne są choroby wpływające na nadmierne rozszerzanie się naczyń krwionośnych- powodujące rumień. Czy rumień może występować u kobiet w ciąży? Rumień podczas ciąży może wskazywać na zakażenie krwi, aby uniknąć powikłań i nie narażać płodu, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Czy rumień może występować u niemowląt? Rumień u niemowląt jest częstym zjawiskiem, jeżeli nie towarzyszą temu dodatkowe objawy to nie wymaga on leczenia.

Zabiegi złuszczające, takie jak peelingi, mikrodermabrazja czy laserowe złuszczanie skóry, polegają na usuwaniu martwego naskórka i odsłanianiu nowej warstwy skóry. Choć mogą kojarzyć się z zabiegami powodującymi podrażnienia skóry, to na rynku jest mnóstwo produktów, które delikatnie usuwają sebum, zapobiegają tworzeniu się zaskórników i niwelują przebarwienia. Jeśli dopiero zaczynamy przygodę z pielęgnacją i nie wiemy, jaki produkt wybrać, warto skonsultować się ze specjalistą, który doradzi, co będzie odpowiednie dla naszej cery. Rodzaje zabiegów złuszczających: Peelingi mechaniczne Peelingi mechaniczne, takie jak peelingi drobnoziarniste, wykorzystują drobne cząsteczki do fizycznego usuwania martwego naskórka. Są skuteczne, ale mogą być zbyt agresywne dla wrażliwej skóry, zwłaszcza latem. Peelingi chemiczne Peelingi chemiczne, które zawierają kwasy AHA, BHA i PHA, działają poprzez rozpuszczanie martwego naskórka. Są różne rodzaje kwasów dostosowane do różnych typów skóry i problemów, takich jak kwas glikolowy, salicylowy, mlekowy czy migdałowy. Peelingi enzymatyczne Peelingi enzymatyczne, oparte na naturalnych enzymach, delikatnie rozpuszczają martwe komórki skóry bez konieczności mechanicznego tarcia, co czyni je idealnymi dla wrażliwej skóry. Mikrodermabrazja Mikrodermabrazja to zabieg, który mechanicznie złuszcza skórę za pomocą mikrokryształków lub diamentowej głowicy. Jest bardziej intensywny niż peelingi enzymatyczne, ale mniej agresywny niż niektóre peelingi chemiczne. Laserowe złuszczanie skóry Laserowe złuszczanie skóry wykorzystuje energię światła do usuwania warstw skóry, stymulując jednocześnie produkcję kolagenu. Jest to bardziej inwazyjny zabieg, który wymaga odpowiedniej ochrony przed słońcem po jego wykonaniu. Mezoterapia igłowa Mezoterapia igłowa to zabieg, który polega na wstrzykiwaniu w skórę koktajli zawierających witaminy, minerały, aminokwasy i kwas hialuronowy, co prowadzi do intensywnego nawilżenia i poprawy elastyczności skóry. Zabieg ten stymuluje produkcję kolagenu i elastyny, redukując drobne zmarszczki oraz wyrównując koloryt skóry. Ze względu na liczne zalety, takie jak poprawa kondycji skóry i eliminacja problemów dermatologicznych, chcemy korzystać z zabiegów złuszczających przez cały rok. Pojawia się jednak pytanie, czy można stosować takie zabiegi latem. W okresie letnim nasza skóra jest bardziej narażona na silniejsze skutki promieniowania UVA i UVB. Nie warto jednak rezygnować ze złuszczania skóry. Tym bardziej latem, kiedy w ciepłe dni produkujemy więcej sebum. Należy jednak stosować się do kilku zasad, aby chronić skórę. Dużym błędem będzie opalanie się po zabiegach złuszczających. Szczególnie latem powinniśmy pamiętać o stosowaniu kremów z filtrem SPF 50 co 2-3 godziny lub po wyjściu z wody oraz większym wysiłku, kiedy woda zmywa kosmetyk z naszej skóry. Więcej informacji o prawidłowym stosowaniu kremów przeciwsłonecznych można znaleźć w artykule na naszym blogu. Należy unikać agresywnych peelingów i laseroterapii latem, zostawiając je na inną porę roku. Wyjątkiem są pacjenci usuwający blizny potrądzikowe, którzy powinni być świadomi większego ryzyka przebarwień i konieczności intensywnej ochrony przed słońcem. Nadzór merytoryczny nad artykułem Zespół Kosmetologów ESTETIC OPTIMA: NATALIA KLIMEK GABRIELA ŚLIWA KAMILA WSZOŁE

Peeling, tonik, esencja, serum, maska i specjalistyczne kremy to elementy wieloetapowej pielęgnacji skóry, ale często samo dbanie o oczyszczanie twarzy może znacząco poprawić wygląd naszej skóry, pod warunkiem, że jest to robione poprawnie. Po pierwsze, powinniśmy myć twarz rano, ponieważ w nocy nasza skóra produkuje sebum i pot i wieczorem, szczególnie dokładnie, jeśli nosimy makijaż. Oczyszczanie skóry twarzy jest kluczowe nie tylko by usunąć zanieczyszczenia, ale również by pozwolić naszej skórze oddychać i lepiej wchłaniać kosmetyki w kolejnych krokach pielęgnacji.     Czy można przesadzić z częstotliwością mycia?   Tak! Zbyt częste mycie twarzy może podrażniać skórę i prowadzić do nadprodukcji sebum. Gdy myjemy twarz zbyt często, usuwamy naturalne oleje, które pełnią rolę ochronną. Skóra, próbując zrekompensować utratę tych olejów, może zacząć produkować jeszcze więcej sebum. To z kolei może prowadzić do problemów skórnych, takich jak przesuszenie, podrażnienia, a nawet wypryski.   Jakich produktów powinniśmy używać?   Podczas wyboru odpowiedniego produktu do mycia twarzy powinniśmy kierować się dwoma głównymi zasadami. Po pierwsze, produkt nie powinien powodować podrażnień, a po drugie, powinien skutecznie usuwać wszystkie zanieczyszczenia, nie naruszając naturalnej warstwy lipidowej skóry. Na rynku dostępnych jest wiele różnych środków do pielęgnacji: żele, pianki, kremy, olejki, których wybór powinien odpowiadać naszym indywidualnym potrzebom. Ważne jest także by nie myć twarzy produktem do demakijażu. Przy wyborze kosmetyku do mycia naszej twarzy należy również kierować się typem własnej skóry oraz reakcją cery na dany produkt. Jeśli trzeba używać dużych ilości preparatu lub intensywnie pocierać skórę, aby oczyścić twarz, należy go zmienić.   Woda a mycie twarzy   Często przy myciu twarzy koncentrujemy się na środkach pielęgnacyjnych, pomijając znaczenie wody, która odgrywa równie istotną rolę. Temperatura wody ma kluczowe znaczenie dla zdrowia naszej skóry. Gorąca woda, pomimo powszechnego przekonania o otwieraniu porów, może w rzeczywistości podrażniać skórę i uszkadzać jej naturalną barierę lipidową, co może prowadzić do przesuszenia lub zwiększonej produkcji sebum. Zimna woda, choć może być orzeźwiająca w ciepłe dni, może przyczynić się do niekorzystnego przesuszenia i podrażnień. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest używanie letniej wody.   Woda odgrywa również istotną rolę podczas nawilżania twarzy przed nałożeniem produktu do mycia oraz po jego zmyciu. Niedokładne spłukiwanie może prowadzić do zatykania porów i wysuszenia skóry przez pozostałości kosmetyków. Warto pamiętać o dokładnym oczyszczeniu linii żuchwy i linii włosów, które często są zaniedbywane, na przykład ze względu na niesforne włosy, które można powstrzymać za pomocą opaski.     Jak wycierać twarz po myciu?   Zamiast pocierać skórę twarzy należy delikatnie osuszać ją ręcznikiem. Ręcznik należy przykładać do twarzy i przyciskać do wilgotnej skóry. To zapobiega nadmiernemu naciąganiu i podrażnieniom, które mogą wystąpić przy zbyt silnym pocieraniu.     Mycie twarzy jest kluczowym i podstawowym elementem pielęgnacji naszej skóry. Nie trzeba inwestować w mnóstwo produktów ani rozpoczynać skomplikowanej wieloetapowej rutyny pielęgnacyjnej. Wystarczy mieć jeden odpowiedni kosmetyk do demakijażu i jeden do mycia twarzy, oraz przestrzegać kilku prostych zasad pielęgnacyjnych zarówno rano, jak i wieczorem. Taka regularna pielęgnacja w wielu przypadkach wystarczy, aby utrzymać skórę w dobrej kondycji i cieszyć się jej zdrowym wyglądem. Nadzór merytoryczny nad artykułem Zespół Kosmetologów ESTETIC OPTIMA: NATALIA KLIMEK GABRIELA ŚLIWA KAMILA WSZOŁEK POLECANE PRZEZ NAS PRODUKTY:

Nawilżenie ust kwasem hialuronowym jest doskonałym rozwiązaniem dla każdej kobiety, która chce poprawić koloryt ust, przywrócić im odpowiednie nawilżenie i dawny kształt bez ich powiększania. Zabieg ten jest najczęściej wykonywany w wieku od 35 do 40 lat, kiedy proces starzenia powoduje, że czerwień wargowa, tworząca zewnętrzną warstwę ust, staje się mniej nawilżona, traci swój naturalny kolor i objętość. Jeśli zauważasz takie zmiany u siebie, to teraz jest odpowiedni moment, aby rozważyć zabieg bezinwazyjnej rewitalizacji czerwieni wargowej. Czym jest rewitalizacja? To zabieg nawilżenia ust, który poprawia koloryt, nawilża i przywraca wargom ich dawny kształt bez powiększania. W miarę upływu czasu, nasze usta blakną i pękają. Rewitalizacja przeciwdziała zanikowi czerwieni wargowej poprzez wstrzyknięcie kwasu hialuronowego w górną i dolną wargę w sposób proporcjonalny, dzięki czemu usta wyglądają na wymodelowane, a nie powiększone. Efekt to długotrwałe odzyskanie dawnej świeżości ust już po jednym zabiegu. Jest to świetne rozwiązanie dla osób, które chcą spowolnić proces starzenia się skóry, cierpią na pierzchnięcie warg lub mają duże usta i nie chcą, żeby prezentowały się one sztucznie. Rewitalizacja ust podkreśla ich naturalne piękno, sprawiając, że twarz wygląda na zdrową i wypoczętą. Decydując się na taki zabieg, należy jednak odróżnić nawilżanie ust kwasem hialuronowym, od zabiegu powiększania ust kwasem hialuronowym, ponieważ są to dwa różne procesy. Na czym polega nawilżanie ust kwasem hialuronowym? Kwas hialuronowy to związek naturalnie występujący w skórze człowieka, który zapewnia odpowiednie nawilżenie, a co za tym idzie – jędrność i sprężystość. Młoda skóra ma wystarczające zasoby kwasu hialuronowego, jednak wraz z wiekiem zaczyna go tracić, co jest naturalnym etapem starzenia. W rezultacie skóra staje się bardziej wiotka i mniej nawilżona. Na szczęście niedobory kwasu hialuronowego można skutecznie uzupełnić poprzez odpowiednie zabiegi. Za jego pomocą można nie tylko poprawić poziom nawilżenia, ale także powiększyć określone rejony, wypełnić zmarszczki i bruzdy. Ważne jest, że zabiegi te są mało inwazyjne, bezpieczne i dają w pełni odwracalne efekty. Jakie wypełniacze stosuje się do tego zabiegu?   Preparaty, które najczęściej stosujemy do modelowania, rewitalizacji i nawilżania ust, to specjalne wypełniacze stworzone z myślą o odmładzaniu i nawilżeniu. Są to wyroby medyczne zawierające usieciowany kwas hialuronowy pochodzenia niezwierzęcego. Dzięki zaawansowanej technologii, kwas hialuronowy ma delikatną, jedwabistą strukturę i unikalną formułę żelu o delikatnym działaniu. Umożliwia to stosowanie go w mniejszym stężeniu, co przekłada się na subtelny efekt i mniejszy obrzęk ust po zabiegu. Wypełniacze te dodatkowo zawierają lidokainę, która działa znieczulająco, zwiększając komfort Pacjenta podczas zabiegu. Jak przygotować się do zabiegu i czy istnieją przeciwskazania?   Przed przystąpieniem do zabiegu z kwasem hialuronowym nie są wymagane żadne specjalne przygotowania. Ważne jest jednak, aby pacjenci nie zażywali aspiryny ani innych leków wpływających na krzepliwość krwi przed zabiegiem. Potencjalne przeciwwskazania, takie jak choroby autoimmunologiczne, obecność bakteryjnych zakażeń skóry, ciąża, laktacja, opryszczka oraz skłonność do tworzenia blizn, mogą być ustalone podczas szczegółowego wywiadu przed zabiegiem. Odświeżanie czerwieni ust nie jest zalecane dla kobiet przed ukończeniem 18. roku życia. Jak przebiega sam zabieg nawilżenia ust kwasem hialuronowym?   Pacjentowi, przed rozpoczęciem zabiegu, aplikuje się krem znieczulający w celu zapewnienia maksymalnego komfortu. Następnie lekarz aplikuje kwas hialuronowy do ust za pomocą cienkiej igły lub kaniuli. Kwas hialuronowy jest równomiernie rozprowadzany w wargach, a zabieg kończy się delikatnym masażem, który pomaga w uformowaniu preparatu. Efekty nawilżania ust kwasem hialuronowym Po zabiegu z użyciem kwasu hialuronowego uzyskuje się nawilżenie ust, poprawę napięcia skóry oraz uwydatnienie czerwieni wargowej. Efekty nawilżenia ust przy użyciu kwasu hialuronowego są widoczne już po pierwszej sesji. Ostateczne rezultaty zaleca się oceniać po około dwóch tygodniach od zabiegu. Zazwyczaj efekt utrzymuje się przez okres do 12 miesięcy. Jakie są zalecenia po zabiegu? Po zabiegu nawilżania ust kwasem hialuronowym zaleca się regularne stosowanie kojącego kremu, przynajmniej dwa razy dziennie. W przypadku pojawienia się siniaków, zaleca się także stosowanie specjalnego żelu, który przyspiesza ich zanikanie. Jak często należy powtarzać rewitalizację ust?   Osoby powyżej 35. roku życia zazwyczaj doświadczają zadowalających efektów już po pierwszym zabiegu nawilżania ust. Natomiast osoby starsze, w wieku od 45 do 50 lat, często osiągają satysfakcjonujące rezultaty po drugim zabiegu, który zaleca się przeprowadzić po 2-4 tygodniach od pierwszego. Ze względu na nieinwazyjny charakter zabiegu, możliwe jest również jego przeprowadzanie w seriach, zazwyczaj 3-4 razy, w odstępach co 3-4 tygodnie.

Lato to jedna z najbardziej wyczekiwanych pór roku. Piękna pogoda, ciepłe i słoneczne dni wpływają pozytywnie na nasze samopoczucie i przyciągają pozytywne wspomnienia z wakacji. Plany na spędzenie letnich dni, często wiążą się z licznymi przygotowaniami. Niezleżenie jednak czy spędzany lato w mieście czy na piaszczystej plaży, należy pamiętać o odpowiedniej ochronie przeciwsłonecznej naszego ciała.  Stosowanie kremów z filtrami UV, powinno stanowić podstawę naszej pielęgnacji. Dlaczego aspekt ochrony przeciwsłonecznej jest tak ważny? Niebezpieczne działanie promieniowania słonecznego Promienie słoneczne, mają negatywny wpływ na stan naszej skóry. Niezależnie od wieku i płci, nadmierna ekspozycja na słońce, może być przyczyną powstawania bolesnych oparzeń, a także przyczyną powstawania wielu chorób skóry, takich jak czerniaki. Długotrwałe przebywanie na słońcu, bez ochrony przeciwsłonecznej, pozwala na uzyskanie głębokiej, ciemnej opalenizny, jednak często wiąże się również z ryzykiem poparzeń słonecznych. Promieniowanie UV, wpływa również na szybsze starzenie się skóry, w wyniku uszkodzenia włókien kolagenowych i warstw elastyny, skóra traci swoją jędrność i elastyczność. Poza tym, przesuszona od ekspozycji na słońce skóra, jest bardziej narażona na powstawanie zmarszczek. Frakcja promieniowania UV Promieniowanie UV, składa się z trzech frakcji, które określają długość fali światła: • Promieniowanie UVA- fala światła przenika przez odzież, wodę, szkło czy mgłę. Skutkami promieniowania UVA, może być przyspieszone starzenie, a także powstawanie rumienia na twarzy. • Promieniowanie UVB- ten rodzaj promieniowania odpowiada za powstawanie opalenizny. Jego udział w promieniowaniu UV, nie jest duży (około 0,5%), jednak mimo to może wywoływać poparzenia, gdyż przenika do głębokich warstw skóry. • Promieniowanie UVC- najgroźniejszy dla organizmu typ promieniowania, fala światła uszkadza DNA komórkowe, mogąc powodować raka skóry. Ochrona przed promieniowaniem UV Podstawową ochrona przed promieniowaniem UV, są kremy z filtrem SPF. Krem ochronny SPF, może mieć różną wartość, zaleca się jednak stosowanie wysokiej ochrony (SPF50, SPF30), która skutecznie blokuje promieniowanie UV. Dodatkowo można dbać o swoją skórę twarzy, stosując podkłady, pudry oraz mgiełki do twarzy wzbogacone o działanie przeciwsłoneczne. Filtr przeciwsłoneczny, należy replikować, gdyż ich działanie jest czasowe (do kilku godziny). Replikacja produktu, jest również konieczna po kontakcie z wodą (chyba, że stosowany produkt jest wodoodporny). Filtry chemiczne a filtry mineralne? Filtry chemiczne od mineralnych różnią się głównie składem oraz sposobem ochrony przed promieniowaniem. Efekt działania, jaki uzyskać można po ich aplikacji jest jednak taki sam- ochrona przeciwsłoneczna. • Filtry mineralne, jak wskazuje nazwa tworzone są z minerałów, w swoim składzie mają dwutlenek tytanu i tlenek cynku. Te dwa minerały, pozwalają na tworzenie ochronnej warstwy na powierzchni skóry, która rozprasza i odbija promienie słońca. Filtry mineralne, bogate mogą być również w inne składniki odżywcze takie jak kwas hialuronowy, mający działanie nawilżające. Mineralne kremy z filtrem cechują się lekką konsystencją, dopasowują się różnych typów skóry, nie obciążając jej. Warto zaznaczyć, że produkty mineralne powodować mogą bielenie się skóry, dlatego częstym wyborem są kremy mineralne o lekkim zabarwieniu (kremy BB, CC). • Filtry chemiczne mają zupełnie inne działanie- pochłaniają one promieniowanie UV, zmieniając je w energię cieplną, bezpieczną i nieszkodliwą dla organizmu. Filtry chemiczne, tworzone są na bazie substancji bezpiecznych dla naszej skóry, jednak zdarza się, że nieodpowiednio dobrane zapychają lub przetłuszczają skórę. Różnorodność produktów sprawia jednak, że znalezienie idealnie współgrającego z typem naszej skóry nie jest trudne. Kremy z filtrem chemicznym, również występują w formie fluidów, kremów BB/CC. • Filtry mieszane, zawierają w sobie zarówno minerały jak i substancje chemiczne. Ich działanie jest połączeniem wyżej wymienionych. Jaki produkt do ochrony przeciwsłonecznej wybrać? Wybór odpowiedniego kemu z filetem bywa niełatwy, gdyż obecnie na rynku znaleźć możemy szereg produktów, o różnorodnym działaniu i formule. Filtry zawarte w podkładach, pudrach i mgiełkach, są skuteczne, jednak przed ich aplikacją zalecana jest pielęgnacja oczyszczonej skóry kremem przeznaczonym do ochrony przeciwsłonecznej. Wybór produktu zależeć może od indywidulnych preferencji, ponieważ dostępne mamy zarówno kemy z filtrem o działaniu nawilżających, matującym jak i rozświetlającym. Wzbogacone o szereg składników odżywczych i antyoksydantów jak wit. C. Filtry od SPF10, aż do SPF50 chronią skórę przed promieniowaniem w różnym stopniu, warto jednak pamiętać, że czym wyższy filtr, tym większa ilość substancji aktywnych zawartych w produkcie. Optymalnym wyborem jest krem z filtrem SPF30 do SPF50, już SPF30 chroni naszą skórę przed promieniowaniem UVB, aż do 97%, dlatego jeżeli poza ochroną przeciwsłoneczną, chcemy również nadać swojej skórze kolorytu, to ten wybór będzie najlepszy. U osób z szczególnie jasną karnacją ryzyko negatywnych skutków promieniowania jest znacznie wyższe, dlatego zaleca się dla nich najwyższą ochronę przeciwsłoneczną (SPF50). Oznaczenia filtrów SPF: Oznaczenia filtrów SPF odpowiadają ich stopniowi ochrony przed promieniowaniem słonecznym. Im wyższa wartość SPF, tym większa ochrona przed szkodliwym działaniem promieni UVB. Na przykład: - SPF 15 zapewnia ochronę na około 93%, - SPF 30 zapewnia ochronę na około 97%, - SPF 50 zapewnia ochronę na około 98%.   Jak dobrać krem do typu cery? • Cera tłusta i mieszana- dla tego typu cery sprawdzi się szczególnie lekki krem z filtrem, który nie zatyka porów oraz nie powoduje nadmiernego przetłuszczania się skóry, • Cera wrażliwa i atopowa- dobrym rozwiązaniem dla cer wrażliwych są filtry mineralne, ponieważ nie wchodzą one w interakcje z skórą, a jedynie tworzą na niej cienką warstwę ochronną. • Cera dojrzała, przesuszająca się- do cery suchej, dojrzałej i odwodnionej najlepiej sprawdzą się kremy wzbogacone o substancję pomocnicze np. kwas hialuronowy, wit. C lub inne antyoksydanty. Jak stosować kemy z filtrem? Aby skutecznie stosować kremy z filtrem, należy przestrzegać kilku podstawowych zasad: • Należy przede wszystkim stosować krem z filtrem codziennie, nawet w dni chłodne czy pochmurne, ponieważ promieniowanie UV przenika w głąb skóry nawet w takich warunkach.   • Krem z filtrem nakładać należy na oczyszczoną skórę przed wyjściem na zewnątrz, aby zapewnić skuteczną ochronę.   • Warto zaznaczyć, że krem z filtrem można nałożyć również na makijaż, jeśli zapomnisz zrobić to wcześniej.   • Należy używać odpowiedniej ilości kremu z filtrem, zazwyczaj jest to około 1/4 łyżeczki dla twarzy i szyi. Nie należy oszczędzać na ilości kremu, aby zapewnićsobie skuteczną ochronę.   • Ważne jest również, regularne reaplikowanie kremu z filtrem co 2-3 godziny, szczególnie podczas przebywaniana słońcu lub przy kontakcie z wodą.   • Kremy z filtrem nie zapewniają całkowitej ochrony przed promieniowaniem UV, więc zaleca się również stosowanie dodatkowych metod ochrony, takich jak noszenie okularów przeciwsłonecznych, nakrycia głowy czy unikanie słońca w najcieplejszych porach dnia.

Włókniaki są zmianami niegroźnymi, pojawiają się one w różnych miejscach na ciele, często zaobserwować można je również na powiekach i w okolicy oczu. Mimo, że zmiany te z medycznego punktu widzenia nie stanowią zagrożenia dla zdrowia, to ich występowanie bywa dużym problem estetycznym dla pacjentów. Jak powstają włókniaki i czym są?   Zmiany na powiekach Powieki są obszarem narażonym na występowanie różnego rodzaju zmian, są nimi m.in.: • Gradówka (bolesna, wypukła zmiana powstała na skutek zablokowania ujść gruczołów łojowych); • Kaszak (torbiel naskórkowy o jasnej barwie, spowodowany zastojem wydzieliny w gruczołach łojowych); • Tłuszczaki (przybierające żółty odcień zmiany, spowodowane odkładaniem się złogów tłuszczowych w okolicy powiek); • Kępki żółte (zmiany o żółtym, pomarańczowym a nawet brązowym zabarwieniu, powstają na skutek odkładania się cholesterolu); • Brodawki (nazywane kurzajkami zmiany, będące wynikiem zakażenia wirusowego HPV); • Włókniaki (zmiany w kolorze cielistym, powstają na skutek zwłóknienia skóry) Czym są włókniaki? Włókniaki występować mogą w dwóch formach: • Twarde (łac. fibroma durum) • Miękkie (łac. Fibroma molle) Są to zmiany skórne, należące do grupy nowotworów o charakterze niezłośliwym. Mimo, iż w teorii z czasem włókniki mogą stać się nowotworami złośliwymi, to w rzeczywistości dzieje się tak niezwykle rzadko. Należy jednak pamiętać o regularnych badaniach i regularnej obserwacji zmian. Włókniaki twarde przybierają postać twardej grudki podskórnej, która wyczuwalna jest po dotknięciu. Zmiany zazwyczaj są nieduże, ich średnia wielkość nie przekracza zazwyczaj 1cm. Ten typ włókniaków charakteryzuje się podniesioną liczbą fibrocytów w skórze właściwej. Włókniaki zawierać mogą również mikrofagi oraz inne komórki zapalne, w trakcie ich wzrostu na skórze pojawić może się rozrost mieszków włosowych, rozrost naskórka, a także melanocytów. Zmiany pojawiają się na skórze zazwyczaj pojedynczo, jednak zdarza się tak, że ich rozsiew na skórze jest większy. Włókniaki pojawić mogą się u pacjentów w różnym wieku, niezależnie od płci, grupą szczególnie narażoną na występowanie zmian są jednak kobiety w wieku pomiędzy 20 a 40 rokiem życia. Włókniaki miękkie są zmianami o zabarwieniu skóry, przybierają one kształt miękkiego guzka, są one ukrwione, lecz pozbawionego unerwienia. Włókniaki miękkie zbudowane są z luźno połączonej włóknistej tkanki łącznej, przybierać mogą one następujące formy: • Mała grudka o nieregularnym kształcie, w wyniku luźnego splotu włókien, skóra w okolicy zmiany może być pomarszczona. • Zmiana nitkowata, przypominająca ziarenko piasku zawieszone na kawałku cienkiej skóry, nie dłuższym niż 5 mm. • Duża zmiana zawieszona na skórze, przypominająca woreczek. Ryzyko pojawienia się włókniaków wzrasta wraz z wiekiem, szacuje się, że około 25% populacji boryka się z problemem pojawiających się zmian tego typu. Zmiany pojawiające się na powiekach, to najczęściej włókniaki miękkie o niedużym rozmiarze (nie przekraczającym kilku milimetrów), na pozostałych częściach ciała zmiany mogą być znacznie większe. Przyczyny powstawania włókniaków Mimo ogromnego postępu medycyny oraz metod diagnostycznych, dokładne przyczyny powstawania włókniaków, nie zostały dotąd przedstawione. Niewątpliwie przyczyny powstawania włókniaków mogą być różne. Zarówno aspekt genetyczny jak i styl życia oraz uwarunkowania organizmu, mogą przekładać się na predyspozycję do powstawania zmian. Najczęściej powstawanie włókniaków zaobserwować można u osób: • Osób z nadwagą lub otyłością, • Osób po czterdziestym roku życia, • U osób chorujących na cukrzycę, • U nosicieli wirusa HIV, • U osób z zaburzeniami hormonalnymi, • U osób borykających się z zaburzeniami układu immunologicznego Zmiany pojawiają się często u kobiet w ciąży, co może mieć związek z zaburzeniami gospodarki hormonalnej. Poza tym, czynnikami mogącymi wpływać na pojawianie się włókniaków, są: • Niewłaściwa dieta, • Brak odpowiedniej higieny i pielęgnacji skóry, • Częste stany zapalne skóry oraz infekcje, • Zbyt duże nagrzewanie, a także ochładzanie danego obszaru skóry, • Niezabezpieczanie skóry przed promieniowaniem UV, • Nadmierna potliwość, Czy włókniaki przeszkadzają w codziennym funkcjonowaniu? Jak zgłaszają pacjenci zmiany włókniakowe stanowią głównie problem wizualny w codziennym funkcjonowaniu. Nieestetyczne zmiany w okolicy powiek, zaburzają proporcję oka, a także utrudniają pełne otwieranie oczu. Zdarza się, że duże włókniaki ulokowane w okolicy powieki, zawężają pole widzenia oraz podrażniają gałkę oczną. Włókniaki mogą przeszkadzać również na pewnych etapach pielęgnacji, wpływają na przesuwanie się płatków pod oczy oraz uniemożliwiają skuteczny masaż w okolicy oczu. Duże zmiany na powiekach, przeszkadzają również podczas wykonywania makijażu. Czy włókniaki są zagrożeniem dla zdrowia? Mimo, że włókniki należą do zmian nowotworowych, to ich charakter jest łagodny. Włókniaki występują najczęściej pojedynczo, niekiedy zdarzają się rozrosty zmian, jednak nie należy obawiać się przerzutów na inne partie ciała. W przypadku zaobserwowania nieprawidłowości, takich jak: zbyt szybki wzrost zmiany, rozsianie zmian w obrębie powieki, należy skonsultować się z lekarzem, celem diagnozy oraz usunięcia zmian. Gdyż opisane powyżej nieprawidłowości związane ze wzrostem zmiany mogą stwarzać ryzyko zezłośliwienia włókniaka. Jakie zmiany należy skonsultować z lekarzem? Włókniaki, są zmianami raczej niegroźnymi, nie wymagającymi szybkiego usunięcia. Zazwyczaj zabiegowi usunięcia poddają się pacjenci, dla których włókniaki stanowią problem natury wizualnej/estetycznej. Warto jednak pamiętać, ze zmiany skórne bywają podobne. Z pozoru przypominające włókniaki zmiany, mogą okazać się innego rodzaju zmianami złośliwymi, których usunięcie zalecone może zostać przez specjalistę. Nagłe pojawienie się zmiany, należy skonsultować z lekarzem dermatologiem. Już po wstępnym obejrzeniu zmiany, dermatolog jest w stanie ocenić jej charakter i typ. W razie wątpliwości zlecone mogą zostać badania histopatologiczne. Metody usunięcia włókniaków na powiece Włókniaki są zmianami stałymi, a więc nie ustępują samoistnie jak inne zmiany skórne. Aby pozbyć się włókniaków, należy usunąć się za pomocą jednej z przedstawionych metod. Wszystkie z wymienionych metod są nieinwazyjne: • Elektrokoagulacja, to jedna z najczęściej stosowanych obecnie metod usuwania włókników powieki. Za pomocą urządzenia wyposażonego w elektrodę- emitującą prąd elektryczny, zmiana poddawana jest elektrokoagulacji. W wyniku zabiegu, aktywne komórki znajdujące się wewnątrz włókniaka obumierają. Zmiana zamienia się w strupek, który po czasie samoistnie odpada. • Laseroterapia, metoda ta polega na oddziaływaniu na zmianę za pomocą wiązki lasera. Wiązka lasera pozwala na szybkie i skuteczne usunięcie zmiany w całości, bez nadmiernego uszkodzenia naskórka. • Krioterapia, inaczej wymrażanie, polega na stałym wymrażaniu zmiany na powiece ciekłym azotem. W wyniku bardzo niskiej temperatury, zmiana zostaje uszkodzona, a w jej miejsce pojawia się pęcherzyk. Krioterapię w przypadku włókniaków, należy kilkukrotnie powtórzyć. • Łyżeczkowanie, to metoda z której obecnie korzysta niewielu specjalistów. Metoda polega na wycięciu zmiany wraz z marginesem skóry właściwej. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu, a rana na skutek przerwania ciągłości skóry, musi zostać zabezpieczona szwami. Metoda ta traci na popularności, gdyż wymaga długiego okresu gojenia, a także pozostawia blizny, które wyglądają nieestetycznie w okolicy powiek. Ile trwa zabieg usunięcia włókniaków? W zależności od metody zabieg trwać może od kilkunastu do kilkudziesięciu minut (30min). Czas trwania zabiegu zależny jest również od ilości zmian, a także ich wielkości, precyzyjny czas zabiegu określić może jedynie lekarz po wcześniejszych oględzinach zmian. Wskazania do zabiegu: Jeżeli nie istnieje podejrzenie zezłośliwienia zmiany, to z medycznego punktu widzenia jej usunięcie nie jest konieczne. Usunięcie zmiany wykonywane jest najczęściej w oparciu o negatywne odczucia pacjenta takie jak: • Nieestetyczny wygląd zmiany, • Utrudnienie widzenia, • Zawężenie pola widzenia, • Dyskomfort podczas mrugania, Przeciwskazania do zabiegu: W zależności od wyboru metody usunięcia, przeciwskazania do zabiegu mogą być różne. W przypadku laseroterapii, krioterapii oraz elektrokoagulacji, przeciwskazaniami mogą być: stany zapalne skóry, ciąża lub karmienie piersią, a także problemy okulistyczne. W przypadku osób z wszczepionym rozrusznikiem serca nie zaleca się stosowania elektrokoagulacji, przez wzgląd na emisję prądu. Najczęściej wymienianymi przeciwskazaniami, są jednak te związane z zabiegiem chirurgicznym, są nimi: • Skłonność do bliznowacenia, • Zaburzenia krzepliwości krwi, • Infekcje skórne, • Ciąża oraz okres laktacji, • Cukrzyca i inne choroby układu immunologicznego.

O ochronie przed promieniowaniem UV nie powinniśmy pamiętać jedynie w okresie letnim, kiedy wyjeżdżamy na wakacje, ale przez cały rok. Negatywne skutki promieniowania mogą nie tylko powodować oparzenia skóry czy fotostarzenie, ale także zwiększać ryzyko wystąpienia chorób nowotworowych. Czym w zasadzie jest promieniowanie UV oraz jakie są jego odmiany? Promieniowanie UV, czyli ultrafioletowe, jest nieodłącznym źródłem światła i ciepła na naszej planecie. Można podzielić go na trzy główne kategorie w zależności od długości fali: Promieniowanie UVC jest całkowicie pochłaniane przez ziemską atmosferę w warstwie ozonowej, dlatego nie jest dla nas groźne. Promieniowanie UVB odpowiada za stymulowanie produkcji melaniny, co prowadzi do pożądanej przez wielu opalenizny, ale jest także główną przyczyną oparzeń słonecznych, które mogą być bolesne i prowadzić do czerwienienia i łuszczenia się skóry oraz powstania pęcherzyków. Może uszkadzać DNA komórek skóry, zwiększając ryzyko powstania nowotworów, takich jak rak podstawnokomórkowy, rak kolczystokomórkowy czy czerniak. Promieniowanie UVA przenika przez nasz naskórek do skóry właściwej (derm), powodując tzw. fotostarzenie, czyli przedwczesne starzenie się skóry, powstawanie zmarszczek, plam starczych czy utratę elastyczności skóry. Niebezpieczny nie tylko w słoneczne dni, gdyż jego promienie przebijają przez chmury i szyby. Jak ochronić się przed szkodliwym promieniowaniem? Jednym z najpopularniejszych sposobów na ochronę przed słońcem są filtry przeciwsłoneczne z SPF. Czym jest ten skrót? Sun Protector Factor , czyli   Faktor Ochrony Przeciwsłonecznej  to miara określająca, jak efektywnie dany produkt przeciwsłoneczny chroni skórę głównie przed promieniowaniem UVB i w mniejszym stopniu lub wcale przed UVA. Dlatego przy wyborze odpowiedniego produktu warto zwrócić uwagę na skład i szukać produktów z symbolem UVA w kółeczku, aby zapewnić skuteczną ochronę przed dwoma rodzajami promieniowania. Sklepowe półki oferują nam różne rodzaje SPF: 6, 10, 15, 25, 30, 50 czy 50+, ale co one tak naprawdę oznaczają? Liczby te informują nas o tym jak długo możemy eksponować się na słońce bez ryzyka oparzenia. Który SPF wybrać? Wiele produktów posiada informacje o fonotypie skóry do której pasuje. Zaleca się jednak używanie SPF z wysoką ochroną, czyli 30 (chronią przed 97% promieniowania UVB) i 50 (chroni przed około 98%). Jak widać różnica jest minimalna, dlatego dużo ważniejsza jest prawidłowa aplikacja produktu i częstotliwość jego nakładania. Kremy z filtrem należy aplikować na 30 minut przed wyjściem na zewnątrz, jako ostatnia warstwa pielęgnacji, i poczekać kwadrans przed nałożeniem makijażu. Jak dużą ilość produktu należy nałożyć? Zaleca się używanie ilości odpowiadającej opuszkom palca wskazującego i środkowego. Po nałożeniu produktu na twarz resztkę można rozprowadzać na szyi i dekolcie. Aplikację kremu/boostera powinno się powtarzać co dwie godziny oraz po kąpieli czy intensywnym poceniu się. W ciągu roku stosowanie kremów z filtrem powinno być wystarczające, ale w okresie letnim zaleca się noszenie ochronnych ubrań, nakryć głowy oraz unikania nadmiernego czasu spędzonego na słońcu w godzinach największego nasłonecznienia. Kiedy stosować krem z filtrem? Wiele osób sięga po SPF czy kremy przeciwsłoneczne jedynie w wakacje, bądź gdy wyjeżdżają w ciepłe kraje. Oczywiście jest ono najintensywniejsze w samo południe w okresie letnim i w krajach bliżej równika ze względu na bliskość Słońca, jednak nie powinniśmy wpadać w pułapkę, że moc promieniowania zależna jest od temperatury. Słońce mamy przez cały rok, dlatego o ochronie przed szkodliwym promieniowaniem należy pamiętać o każdej porze roku. Jak się okazuje nie tylko w zależności od pogody czy naszych planów. Promieniowanie UVA może przebijać przez chmury i dostawać się do naszych domów również przez szyby. Wystrzegać się też należy zapominania o ochronie, gdy korzystamy z kosmetyków takich jak kremy BB czy pudry, które w swoim składzie zawierają filtry przeciwsłoneczny, ponieważ może się okazać, że jest to niewystarczające, by uniknąć szkodliwych skutków promieniowania.

Blizny to skutek uboczny urazów ciała lub zabiegów chirurgicznych. Miejsce rany, czas gojenia oraz genetyczne skłonności zabliźniania mają wpływ na efekt końcowy gojenia, czyli wygląd samej blizny. Możemy wymienić różne typy zmian skórnych powstałych na skutek urazów. Ze względu na pochodzenie rozróżniamy blizny: pooparzeniowe, potrądzikowe, pooperacyjne i pourazowe. Należy pamiętać, że każdy rodzaj będzie wymagać indywidualnego sposobu pielęgnacji i innego czasu gojenia.   Drugi podział blizn wyróżnia się ze względu na czas ich powstawania. Blizna niedojrzała, po świeżo zagojonej ranie, jest czerwona i lekko wystająca ponad powierzchnię. Jest często swędząca, a z biegiem czasu zaczyna się wypłaszczać i upodabniać się wyglądem do skóry wokół. Proces osiągnięcia pełnej dojrzałości przez bliznę to nawet dwa lata. Jeżeli proces gojenia przebiegł prawidłowo to blizna powinna być płaska i mieć odcień jaśniejszy od skóry. Jeśli blizna będzie wyglądać właśnie w ten sposób i nie powoduje u nas przykurczu czy ściągnięcia skóry to znaczy, że jest zagojona w prawidłowy sposób. Wszystkie inne odstępstwa mogą świadczyć o tym, że mamy bliznę zagojoną w nieprawidłowy sposób tzw. bliznę patologiczną, którą dzieli się głównie na trzy rodzaje:   Blizna przerostowa Jeżeli w krótkim czasie po wygojeniu rany w naszej skórze zaczną nadmiernie wytwarzać się włókna tkanki łącznej to bardzo możliwe, że blizna ulegnie wybrzuszeniu względem zdrowej, nietkniętej urazem skóry. Blizny przerostowe mają kolor różowy lub czerwony. Ich powstanie to najczęściej skutek złej pielęgnacji rany np. braku uruchomienia, odpowiedniego opatrunku lub wdania się zakażenia.   Blizna zagłębiona Odwrotnie do blizn przerostowych zagojona blizna zapada się w skórze, tworząc zagłębienie, które ze spowolnieniem produkcji kolagenu staje się coraz bardziej widoczna i rozrasta się poza obręb rany pierwotnej. Powstają na skutek produkcji za małej ilości włókien tkanki łącznej, którą pokrywa tkanka blizny. Często dotyczy osób mających blizny potrądzikowe lub po ospie wietrznej. Mogą również wystąpić w wyniku nieprawidłowego leczenia sterydami lub w przypadku rozstępów. Nie ulegają samoistnej regresji i mogą mieć skłonność do nawrotów.   Bliznowiec Gdy rana już jest zagojona, ale produkcja włókien tkanki łącznej dalej trwa, to stale wzrastające w zdrową skórę tkanki tworzą rozlaną bliznę. Najbardziej narażone są na to młode kobiety oraz osoby, które genetycznie nadprodukowują tę tkankę. Bliznowiec występuje najczęściej w miejscach, w których skóra ulega wysokiemu napięciu.     Jak walczyć z bliznami?   Najlepszym sposobem na walkę z bliznami jest odpowiednia profilaktyka. Jeśli właściwie zajmiemy się pielęgnacją rany jeszcze przed jej zbliznowaceniem, mamy szansę, że blizna zagoi się w sposób niepatologiczny. Dlatego po urazie należy natychmiast zająć się oczyszczeniem rany, dobraniem odpowiedniego opatrunku i jego częstą wymianą. Gdy rana się zabliźni, warto skorzystać z żelów, kremów, maści czy plastrów, które mogą chronić bliznę przed utratą wody, zanieczyszczeniem i zakażeniem. Produkty te pomagają również wygładzać skórę, zmniejszać widoczność blizny oraz zapewniać odpowiednią wilgotność i wentylację.   Jednak w wielu przypadkach sama profilaktyka i produkty do gojenia nie wystarczą. Dotyczy to sytuacji, gdy ktoś już posiada źle zagojoną bliznę, ma problemy z gojeniem lub posiada blizny potrądzikowe, pourazowe i pooperacyjne, które nie są małymi ranami. Często także nieestetyczne blizny w widocznych miejscach stanowią poważny problem. W takich przypadkach warto zgłosić się do specjalisty, który doradzi nam chirurgiczne wycięcie zmienionej tkanki lub farmakologiczne metody leczenia, a także zaproponuje różne zabiegi, które pomogą w redukcji blizn.   Laseroterapia (resurfacing) jest zaawansowaną metodą redukcji głębokich zmarszczek, poprawy kolorytu skóry oraz redukcji przebarwień. Za pomocą mikrouszkodzeń laser pobudza syntezę nowego kolagenu, co prowadzi do głębokiej przebudowy tkanki i napinania skóry. Zastosowanie laserów takich jak Q-switch 532/1064 oraz DYE-VL umożliwia precyzyjne dostosowanie zabiegu do indywidualnych potrzeb pacjenta. Efektem laseroterapii jest natychmiastowe wygładzenie skóry oraz stymulacja naturalnych mechanizmów regeneracyjnych.   Mezoterapia to małoinwazyjny zabieg medycyny estetycznej polegający na wstrzykiwaniu małych dawek substancji aktywnych bezpośrednio w skórę lub tuż pod nią. Użycie m.in. kwasu hialuronowego wypełnia naszą skórę, dzięki czemu koryguje utrwalone blizny.   Fibryna bogatopłytkowa to koncentrat płytek krwi i leukocytów w macierzy fibrynowej, który jest uzyskiwany z krwi pacjenta. Produkt ten zawiera komórki macierzyste, czynniki wzrostu i cytokiny, które wspierają regenerację tkanek, gojenie ran oraz stymulację procesów naprawczych. Mikronakłuwanie frakcyjne . Dzięki opatentowanej technologii pulsujących igieł mikronakłuwanie jest bardziej efektywny i bezpieczny niż znane dotąd metody. Automatyczne nakłuwania skóry zwiększa skuteczność zabiegów poprzez głębsze przenikanie substancji czynnych do skóry. Proces automatycznego nakłuwanie skóry zwiększa przenikanie substancji aktywnych, co sprzyja redukcji blizn, regeneracji skóry oraz poprawie jej struktury i elastyczności. Pinezkowanie to metoda terapeutyczna, która polega na precyzyjnym nakłuwaniu skóry za pomocą pojedynczej igły lub wiązki kilku igieł, w zależności od rodzaju blizny. W trakcie zabiegu dochodzi do mikrouszkodzeń naskórka, co stymuluje naturalne mechanizmy naprawcze, sieciowanie kolagenu oraz normalizację procesu angiogenezy – tworzenia nowych naczyń krwionośnych. Biorewitalizacja skóry za pomocą peelingu medycznego PRX-T33. To zaawansowany zabieg kosmetyczny, który łączy w sobie działanie kwasu trójchlorooctowego (TCA), kwasu kojowego oraz nadtlenku wodoru (H2O2). PRX-T33 stymuluje regenerację skóry, pobudzając produkcję kolagenu i elastyny, co prowadzi do poprawy jej elastyczności i jędrności. Dzięki właściwościom złuszczającym kwasu TCA oraz rozjaśniającym kwasu kojowego, peeling ten skutecznie redukuje blizny potrądzikowe, blizny pourazowe i przebarwienia. Hydrobalans (Skinbooster) , znany także jako soft lifting, to metoda rewitalizacji skóry polegająca na podaniu częściowo usieciowanego kwasu hialuronowego, która pomaga w redukcji blizn poprzez intensywne nawilżenie i poprawę elastyczności skóry. Peptydowa terapia skóry oferuje głęboką mezoterapię, która wspomaga likwidację blizn i rewitalizację zmęczonej skóry twarzy, szyi, dekoltu i rąk. Zabiegi te można przeprowadzać różnymi technikami iniekcji, takimi jak: seria nakłuć, technika liniowa, mikroiniekcja czy kaniula, co pozwala na precyzyjne i efektywne leczenie blizn. Manualna terapia blizn to specjalistyczna metoda fizjoterapii, która ma na celu poprawę ruchomości tkanek i stawów oraz zmniejszenie bólu. W terapii manualnej blizn główny nacisk kładzie się na poprawę elastyczności tkanki bliznowatej, jej zmiękczeniu oraz redukcji napięcia wokół blizny. Farmakoterapia sterydami, znana również jako terapia steroidowa, jest skuteczną metodą leczenia bliznowców. Stosowanie sterydów ma na celu zmniejszenie objawów nadmiernego wzrostu tkanki bliznowatej, takich jak zaczerwienienie, świąd i ból. Steroidy miejscowo podawane w postaci maści, kremów lub zastrzyków mogą pomóc w złagodzeniu objawów i zmniejszeniu rozmiaru blizny. Terapia ta działa poprzez zmniejszenie reakcji zapalnej i hamowanie produkcji kolagenu w tkance bliznowatej, co sprzyja poprawie estetyki i elastyczności skóry. Krioterapia, czyli leczenie wymrażaniem, polega na stosowaniu niskich temperatur, zazwyczaj za pomocą ciekłego azotu, na obszarze blizny. Proces ten może pomóc w zredukowaniu widoczności blizn poprzez usunięcie nadmiernie rosnącej tkanki bliznowatej. Mechanizm działania krioterapii opiera się na zamarzaniu tkanek, co prowadzi do ich kontrolowanego uszkodzenia i stymulacji regeneracji. Regularne sesje krioterapii mogą również pomóc w zmniejszeniu zaczerwienienia, obrzęku oraz poprawie elastyczności skóry wokół blizny.

Kępki żółte to nieestetyczne zmiany o żółtym, brązowym a nawet różowym zabarwieniu. Pojawiają się one najczęściej obuocznie w okolicy kącika oka, na górnej bądź dolnej powiece, przybierają one zazwyczaj kształt wypukłych lub płaskich grudek. Kępki żółte nazywane również xantelasmami, ksantomatozami oraz żółtakami nie są zmianami groźnymi, jednak przez wzgląd na obszar ich występowania często stanowią dla pacjentów duży problem kosmetyczny. Czym są kępki żółte: Kępki żółte są zmianami, które charakteryzują się powolnym wzrostem i różnorodnym wyglądem. Spotkać możemy się ze zmianami mniejszymi płaskimi jak również z wypukłymi, zlewającymi się ze sobą twardymi grudkami, które uniemożliwiają wykonanie makijażu. Kępki żółte często powiększają się, pokrywając większą część powieki (w kąciku oka). Umiejscowienie kępek żółtych może być różne, w prawdzie najczęściej zauważyć można je na dolnej lub górnej powiece, rzadziej pod okiem to występują również przypadki w których kępki żółte umiejscowione są na innych partiach ciała. Rzadziej występujące xantelasmy na ciele: -kępki żółte guzowate- zmiana umiejscowiona jest najczęściej nad stawami lub nad zgięciami kończyn, -kępki żółte wysiewne- zmiana umiejscowiona jest najczęściej na pośladkach oraz na powierzchni zgięć kończyn, -kępki żółte ścięgien- zmiany pojawiają się na ścięgnach oraz więzadłach (ścięgno Achillesa), -kępki żółte brodawkowate- zmiany umiejscowione są najczęściej w okolicy krocza i na błonie śluzowej jamy ustnej. Powstawanie kępek żółtych: pojawiają się najczęściej u pacjentów z zaburzeniami gospodarki lipidowej oraz zaburzeniami cholesterolu (nadmiar cholesterolu we krwi). Pojawianie się kępek żółtych może być wynikiem wielu schorzeń, w przebiegu marskość żółciowej wątroby jak również osteoporozy i nowotworów wątroby zauważyć można złogi cholesterolu na ciele. Również nieprawidłowości w procesie pochłaniania nadmiaru cholesterolu przez organizm, mogą wpływać na powstawanie kępek żółtych. Zapobieganie powstawaniu kępek żółtych: Kępki żółte są najczęściej wynikiem zbyt dużej ilości cholesterolu we krwi, aby zapobiegać powstawaniu kępek żółtych należy w odpowiedni sposób zadbać o prawidłowy poziom cholesterolu. Zdrowa bogata w warzywa i owoce ale również składniki zawierające wysoką zawartość kwasów omega (ryby, oleje roślinne) dieta, pozwoli na zbilansowanie gospodarki lipidowej. Istotną kwestią w dbaniu o utrzymanie prawidłowego poziomu cholesterolu jest sport i aktywność fizyczna, regularne ćwiczenia i utrzymanie odpowiedniej masy ciała z pewnością pozytywnie wpłynie na zdrowie organizmu. Obniżenie poziomu cholesterolu jest możliwe również poprzez regularne stosowanie suplementów z kwasami Omega lub statyn- leków stosowanych w leczeniu zaburzeń cholesterolu. Kępki żółte- u kogo występują: Kępki żółte najczęściej pojawiają się u osób zmagających się zaburzeniami gospodarki lipidowej oraz nadmiarem cholesterolu we krwi. Nie wyklucza to jednak pojawienia się zmian o osób zdrowych. Problem ten częściej dotyczy kobiet między piętnastym a siedemdziesiątym rokiem życia niż mężczyzn w tym przedziale wiekowym. Kępki żółte mogą być zmianami dziedzicznymi. Kępki żółte- diagnostyka: Diagnostyka kępek żółtych opiera się na ich obejrzeniu przez lekarza specjalistę. W wyniku oglądu zmian ocenić można ich ilość, typ oraz rozległość- po czym zaplanować leczenie lub usunięcie. W razie niepokojących objawów zalecone może zostać poszerzenie diagnostyki o badania histopatologiczne. Leczenie kępek żółtych – zabieg chirurgiczny: Kępki żółte mogą być bardzo rozległe i mocno wypukłe, przez co utrudniają codzienne funkcjonowanie. Skuteczną metodą zwalczania problemu jest chirurgiczne usunięcie kępek żółtych- jest to nieinwazyjny zabieg pozwalający na odzyskanie gładkiej skóry pozbawionej niedoskonałości. Zabieg jest w pełni bezpieczny i zastosowany może zostać nawybranym obszarze ciała, również w okolicy oka. Dla zapewnienia komfortu pacjenta, zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym i trwa on nie dłużej niż 60 min. Przebieg zabiegu: Zabieg poprzedzony musi zostać konsultacją, ze specjalistą, jest to czas na omówienie oczekiwań i obaw pacjenta. Po zakwalifikowanie pacjenta do zabiegu- ustalany jest odpowiedni termin. Pacjent proszony jest o przybycie na zabieg ok. 10 min wcześniej, bez makijażu i sztucznych rzęs. Po uzupełnieniu zgody i formularza zabiegowego, pacjent proszony jest o podejście na salę zabiegową. Zabieg odbywa się w pozycji leżącej, obszar zabiegu zostaje zabezpieczony i zdezynfekowany. W miejsce zabiegu podawane jest znieczulenie miejscowe. Zmiana wycinana jest za pomocą skalpela waz z marginesem skóry zdrowej. W przypadku większych zmian założone mogą zostać szwy, które zabezpieczą ranę. W miejsce zabiegu zakładany jest jałowy opatrunek, który zdjąć można po kilku godzinach. Po zabiegu: Po zabiegu pacjent nie wymaga rekonwalescencji, zaleca się jednak aby postępował zgodnie  z zaleceniami lekarza, prowadził oszczędny tryb życia i odpoczywał w pozycji leżącej przynamniej przez najbliższą dobę po zabiegu. Po 7-10 dniach należy zgłosić się na kontrolę oraz zdjęcie szwów. Efekt zabiegu: Usunięcie kępek żółtych wpływa na przywrócenie gładkiej skóry bez niedoskonałości. Mimo, iż zmiany nie są złośliwe i ich usunięcie nie jest zalecane przez specjalistę to z przyczyn estetycznych wielu pacjentów decyzje się na wykonanie zabiegu. Usunięcie kępek żółtych z okolic oka sprawia, że spojrzenie staje się bardziej otwarte i promienne. Alternatywne zabiegi: Rozważyć można również szereg innych zabiegów, wykluczających użycie skalpela. Należą do nich laseroterapia, krioterapia oraz fale radiowe. Laseroterapia Laseroterapia jest nowoczesną metodą w ramach której można usunąć kępki żółte, jest to metoda bezpieczna i nieinwazyjna. Laseroterapii poddawany jest jedynie obszar objęty xantelasmą, bez ingerencji w zdrowe tkanki. Zabieg nie wymaga zakładania szwów ani okresu rekonwalescencji. Fale radiowe Kępki żółte wystawione na działanie elektrod zmniejszają się, możliwe jest nawet ich całkowite usuniecie. Krioterapia Krioterapia polega na zastosowaniu niskiej temperatury w zwalczaniu kępek żółtych. Dzięki mrożeniu wzrost złogów tłuszczu zostaje zahamowany. Kępki żółte to nieestetyczne zmiany o żółtym, brązowym a nawet różowym zabarwieniu. Pojawiają się one najczęściej obuocznie w okolicy kącika oka, na górnej bądź dolnej powiece, przybierają one zazwyczaj kształt wypukłych lub płaskich grudek. Kępki żółte nazywane również xantelasmami, ksantomatozami oraz żółtakami nie są zmianami groźnymi, jednak przez wzgląd na obszar ich występowania często stanowią dla pacjentów duży problem kosmetyczny.